Liminalność. Zawieszenie pomiędzy jednym, a drugim, życiem i śmiercią, bytem i niebytem, tym, co jest i tym, co zdarzy się za jeden oddech.
Przestrzenie liminalne fascynują - to miejsca, które czekają, a ich oczekiwanie jest tak intensywne, że aż odczuwalne. Gęstnieje, dusi, stuka o ściany serca.

Każde miasto ma takie miejsca - egzystujące w tajemniczym rodzaju półświadomości i półsnu, zawieszone, czyhające, wabiące, pochłaniające wszystko dookoła. Ludzie w takich miejscach ulegają wypadkom, giną w nieciekawych lub tragicznych okolicznościach. Im bardziej próbuje się takie miejsce "ugrzecznić" przyjazną infrastrukturą - nowymi ławeczkami, równiutko wytyczonymi ścieżkami, tym bardziej ono się buntuje i dziczeje. Wszystkie nowe elementy z dnia na dzień ulegają dewastacji.

Właśnie takie miejsce stało się inspiracją do naszego spektaklu "Utopielisko. Piosenki zatopione" -  są nim Klasztorne Stawy, słupski park położony przy ulicy św. Klary z Asyżu. Klasztorne Stawy zapisały się na kartach mroczniejszej strony historii Słupska, a to przez ilość nieszczęśliwych wypadków, które miały tam miejsce. Opowieść o nich rozpoczyna młody aspirant (w tej roli debiutujący Jakub Ziebell), szkicując fascynujący obraz przeklętego miejsca, które nadal ponosi konsekwencje czynów, które w nim popełniono.W naszym pełno jest ciemnej, martwej wody. Śpiewamy to, o czym śpiewa patrząca przez nas otchłań.